Yaşın ne olursa olsun,
Öğrenmenin sonu yok…
Muazzez İlmiye Çığ
Bugünlerde belki de en değerli şey bu topraklarda yetişmiş değerli bilim insanlarını hatırlamak, onları ve yaptıklarını anlamak. Yılların yaşanmışlıklarından süzülmüş öğrenilmiş derslerden yararlanmak. İşte bu kişilerden biri: Muazzez İlmiye Çığ.
Gazeteci-yazar Sedef Kabaş tarafından kalem alınmış nehir söyleşi Muazzam Muazzez Asi Kitap yayınlarında çıkmış. Muazzam Muazzez kitabında, Muazzez İlmiye Çığ, yaşam tecrübelerini, anılarını, fikirleri ve hayata dair önerilerini içenlikle paylaşmış. 103 yaşında bilge bir kadından öğrenecek çok şey var. Hayata, başarıya, öğrenmeye, zorluklar karşısında cesaretle yol almaya dair. Sedef Kabaş’ın sorduğu güçlü sorular ise sohbeti iyice derinleştirmiş. Sorulan soruları çok beğendim.
İstanbul Arkeoloji Müzesinde 33 yıl Sümer ve Hitit tabletleri üzerinde büyük sabır, özveri ve disiplinle çalışan ve bu sürede 74.000 tabletin sınıflandırılmasında ve 3000 tabletin yayınlanmasında katkı sağlayan Sümer Kraliçesini daha yakından tanımak anlamında değerli bir kitap olmuş Muazzam Muazzez.
Kitabın her bir satırı birbirinden değerli ifadelerle dolu. Burada paylaşmak için seçtiklerim ise şu satırlar;
‘’Ömür ne kadar uzun yaşarsan yaşa, kısacık…’’
‘’Gerçeği bilmek isteyen okur, araştırır…’’
‘’Hiçbir şey için geç değil…’’
‘’Çocuklarınıza vereceğiniz en büyük hediye, sevgi ve şefkat’’
‘’Mutlu bir çocuk , özgüveni yüksek yetişkin demektir…’’
‘’Yaşam enerjim var, doğru. Son zamanlarda bazen öleceğim diye aklıma geliyor, ama ‘’Hadi be sen de!’’ diyorum kendi kendime. Buraya, yazlığa gelirken kaç türlü iş geitirdim ama yapamadım. Ve neden yapamıyorum diye çok sıkıldım… Ama yine de iş getirdim. İnsnaın hayatta bir işi, ideali, meşgul olacağı bir konusu olmalı. Bu insanı canlı tutuyor, motive ediyor. Yataktan kalktıktan sonra yapacak işi olmayan insanlar boşluğa düşüyor, zamanla yaşama sevincini kaybediyor, hatta çabuk çöküyor. O yüzden insanlar mutlaka uğraşacakları bir meşguliyet, hobi veya faaliyet bulmalı. Yoksa insanın ruhu da emekliye ayrılıyor’’.
‘’Ben geçmişe ait hiçbir şeyi düşünmem. Geçmişte yaşamıyorum artık. Onun için de fazla detay hatırlamam. Hayat ‘anlar’dan ibaret. Yani bugünü yaşayacaksın, bugün hakkını vererek yaşamak lazım. Bazı insanlar geçmişe dönük olurlar ve ve bugünü de kaybederler. Ben ne ileriyi, ne de geriyi düşünmüyorum. Bugünü yaşıyorum çünkü ileri de ne olacağımı bilmiyorum ki…’’
“Küreselleşme ya da ümmet teraneleri ile insanların uyutularak vatandaşlık ve vatanseverlik kavramlarının yok edilmeye çalışıldığı bir dönemde, başkaları için ne ifade ediyor bilmiyorum ama en azından ben bir vatandaş sorumluluğu ile üstüme düşeni yaptım; parti başkanlarına, milletvekillerine, valilere, profesörlere, gazetecilere, sanatçılara, eleştiri ve tepkilerimi mektup veya telgrafla ilettim. Tepki göstermek hepimizin sorumluluğu, bilinçli vatandaş olmanın bir gereğidir.”
“Rönesans ile Avrupa 400 yılda gelişmeye başladı. Devlet yönetimi ve hayat dinden arındı, eğitime, sanata ve pozitif bilimlere önem vermeye başladı, icatlar ortaya çıktı. Bizde ise nerdeyse hiçbir şey yok; ülke yokluk, fakirlik içinde ve eğitimsiz bırakılmış. Bu toplum Cumhuriyet sonrası.80 yıl içerisinde şaşılacak derecede ilerleme kaydetti. Dünya çapında bilim insanlarımız, sanatçılarımız var. 1960’larda bile doğru dürüst ne aktörümüz, ne aktrisimiz, dolayısıyla da sinemamız vardı. Bugün yerli filmlerimiz yurt dışındaki festivallere katılıyor, ödüller alıyor. Doktorlarımız, mühendislerimiz dünya çapında başarılara imza atıyor. Nobel Kimya Ödülünü alan bilim adamımız var: Prof. Dr. Aziz Sancar. Biliyorsun, Atatürk’e minnettarlığını ifade etmek için Nobel Madalyasını ve sertifikasını Anıtkabir’e hediye etti. Atatürk’ün vizyonu buydu, zaten bize hep ‘en hakiki mürşit ilimdir’ dendi, bizler böyle yetiştik. Avrupa’nın 400 yılda aldığı yolu biz 80 yılda aldık. Cumhuriyetin temeli sağlam olduğundan biz bu meyveleri 80 yılda aldık”
Bir cumhuriyet kadınının ilham veren hikayesini okumak isteyenler bu kitap sizin için…
